Sobre o confinamento e a liberdade

Deixo aquí as reflexións de Miguel Pérez Redondo, de 2º de Bacharelato, sobre a situación que estamos a vivir.

Ana Frank

«Ao longo da historia da humanidade existiron múltiples circunstancias que obrigaron ao ser humano a verse sometido a un período de confinamento voluntario como pode ser no caso de atoparse nunha situación de epidemia coma a que nós estamos a vivir ou a que puideron vivir outras persoas en tempos por exemplo da peste ou ben por confinamento obrigado como podería ser o encarcelamento de numerosos intelectuais durante a Guerra Civil Española ou noutros réximes políticos coma o holocausto nazi.

Cabe destacar, que se algo aprendín na materia de filosofía, en concreto no curso de cuarto da E.S.O., e que o ser humano goza de dous tipos de liberdade: a interna e a externa. Privar ao ser humano de liberdade externa pode ser que se imponga a obrigación de non saír da súa casa (situación que estamos a vivir) ou impoñerlle unha condena no cárcere. Sen embargo, ningunha persoa nin ningún réxime político gozou xamais da capacidade privar a outros individuos de liberdade interna, xa que esta é unha calidade inherente do ser humano que só o propio individuo pode modificala.

Con isto quero dicir que aínda que nos vexamos privados de liberdade externa e os nosos actos coma saír da casa ou estar encarceados, seguiremos sendo seres libres, xa que os límites da nosa liberdade interna, da nosa imaxinación, da nosa creatividade, da nosa reflexión e da nosa razón só podemos poñelos nós. Podemos estar recluídos nos nosos fogares, na cadea ou noutros lugares pero non podemos estar privados dos nosos pensamentos, da nosa reflexión e dos nosos ideais.

Eu son das persoas das que pensan que vivir contigo mesmo é tarefa indispensable para coñecerse e crecer a nivel persoal. Somos animais sociais en exceso e iso prívanos en moitas ocasións de sentarnos a falar con nós mesmos e coñecer e decatarnos dos nosos pensamentos, por iso penso que un período de cautividade favorece a relación intrapersoal por moi duro ou moi longo que chegue a ser ese período. Son nestes momentos nos que o noso subconsciente da saída á reflexión e dámonos conta do realmente importante e necesario, así como aumenta a nosa solidaridade, visto por exemplo no acto de saír a aplaudir todos os días pola gran labor dos sanitarios.

Cervantes

Cabe destacar exemplos coma Ana Frank, muller que escribiu un dos diarios máis lidos a nivel internacional nunhas terribles circunstancias, ou o gran Miguel de Cervantes, o cal escribiu a segunda obra máis traducida a todos os idiomas a nivel mundial, o Quixote, na cadea en tráxicas circunstancias, así como tamén fixo Tomé Moro. Son exemplos de que a creatividade e a reflexión sae a luz as veces en circunstancias terribles ou en circunstancias de represión e confinamento obrigado, polo que eu sí creo que a reflexión filosófica vese favorecida nestas circunstancias, cando nos vemos obrigados a desapegarnos daquilo que críamos imprescindible, posto que lle outorgamos maior importancia ás relacións sociais e non deixamos cabida á relación e á reflexión intrapersoal. Como dicía Stephen Hawking, “confinar a nosa atención a cuestións estrictamente terrenais sería limitar o espírito humano” ».

Moitas grazas, Miguel, polas túas palabras.